04 Ιανουαρίου 2014, από Evaggelia Makaleka
Ένα φαινόμενο που απασχολεί γονείς, δασκάλους και γενικά όσους ασχολούνται με την εκπαίδευση και επιμόρφωση των παιδιών είναι η δυσκολία τους να συγκεντρωθούν σε κάποια δραστηριότητα που τους έχει ανατεθεί ή να ολοκληρώσουν τα καθήκοντά τους στο σωστό χρόνο. Σ΄αυτή την διάσπαση προσοχής σίγουρα έχει συμβάλλει η εποχή μας με τις τεχνολογικές εξελίξεις, το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συνηθίζουν τα παιδιά στη γρήγορη εναλλαγή εικόνων και πληροφοριών τις οποίες δεν προλαβαίνουν να επεξεργαστούν. Σύμφωνα με έρευνες το 95% των παιδιών ηλικίας 12-17 είναι συνεχώς συνδεδεμένα στο διαδίκτυο και αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει. Αντί λοιπόν να κατηγορούμε την τεχνολογία και την εξέλιξη θα πρέπει να δείξουμε στα παιδιά την σωστή χρήση των διαφόρων νέων μέσων και ταυτόχρονα να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν την ικανότητα συγκέντρωσης που σίγουρα την έχουν αλλά δεν έχει αναπτυχθεί.
Σύμφωνα με έρευνες του Daniel Goleman συγγραφέα του βιβλίου Emotional Intelligence και πολλών άλλων βιβλίων “η μελλοντική επιτυχία των παιδιών εξαρτάται από την δύναμη συγκέντρωσης που θα μπορούν να επιδείξουν σε οτιδήποτε ασχοληθούν. Αυτή η ικανότητα είναι πιο σημαντική από τη νοημοσύνη ή την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί.” Είναι λοιπόν απαραίτητο γονείς και δάσκαλοι να επεξεργαστούν τρόπους που θα μάθουν τα παιδιά να εστιάζουν την προσοχή τους σε κάποια δραστηριότητα για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται. Μ’ αυτό τον τρόπο θα μάθουν να χρησιμοποιούν έξυπνα και σωστά τα εργαλεία της τεχνολογίας, τα οποία δεν αποτελούν εχθρό αλλά μεγάλο πλεονέκτημα στην εκπαίδευσή τους όταν τα παιδιά μάθουν να λειτουργούν στοχευμένα και όχι να “χάνονται” σε πολλές και διαφορετικές πληροφορίες.
Κάποιοι τρόποι για να βοηθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση είναι:
– Προσπαθούμε να έχουμε συναισθηματικά ήρεμα παιδιά, να λειτουργούμε σε περιβάλλον με όσο το δυνατόν λιγότερο άγχος, να είμαστε δίπλα τους και να συζητάμε για τις αγωνίες τους και τα προβλήματά τους.
– Δίνουμε δραστηριότητες που έχουν σχέση με τα ενδιαφέροντά τους για να κρατάμε την προσοχή τους.
– Συγκεντρωνόμαστε στο τώρα με ασκήσεις παρατήρησης και περιγραφής, προσπαθούμε να μην αφήνουμε κενά για να αφαιρούνται σκεπτόμενοι το παρελθόν ή το μέλλον.
– Θέτουμε συγκεκριμένα χρονικά όρια για την κάθε δραστηριότητα και είμαστε αθόρυβα δίπλα τους για να τα επαναφέρουμε όταν παρατηρούμε διάσπαση προσοχής.
– Μετά τον συγκεκριμένο χρόνο της δραστηριότητας κάνουμε διάλειμμα για να εκτονωθούν με κάτι διαφορετικό.
– Σταδιακά αυξάνουμε τον χρόνο της δραστηριότητας και μειώνουμε τον χρόνο διαλείμματος.
– Εφαρμόζουμε θετική ενδυνάμωση: αντί να σχολιάζουμε την έλλειψη συγκέντρωσης αρνητικά, τα επιβραβεύουμε όταν μπορούν να εκτελούν τις δραστηριότητες με συγκέντρωση και προσοχή.
Σίγουρα χρειάζεται επιμονή και υπομονή, αλλά το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει.
Αντί λοιπόν να δαιμονοποιούμε την τεχνολογία ας βρούμε τους τρόπους να την κάνουμε φίλο μας και να βοηθήσουμε τα παιδιά να διαπρέψουν!